به گزارش هفت چشمه به نقل از تسنيم، شهريار عباسي داور بخش ويژه افغانستان جايزه جلال با اشاره به روند داوري‌هاي اين بخش گفت: کليه آثار اين بخش با همکاري بنياد شعرو ادبيات داستاني و اتحاديه ناشران و نويسندگان افغانستان گردآوري شد، آثار به زبان فارسي و متعلق به 8 سال گذشته بود، ارزيابي اوليه توسط اتحاديه ناشران و نويسندگان افغانستان انجام شد و طبعا‌ً آنچيزي که ما داوري کرديم، همه آثار منتشر شده نبود.
وي در پاسخ به اين پرسش که وضعيت داستان‌نويسي افغانستان در 8 سال گذشته چگونه بوده است؟ گفت: اگر بخواهم ادبيات داستاني افغانستان در 8 سال گذشته را با ادبيات داستاني ايران مقايسه کنم، بايد بگويم که ادبيات داستاني افغانستان هنوز با ادبيات داستاني ما فاصله دارد، ادبيات داستاني ايران چه از نظر شکل، چه فرم و چه محتوا غناي بيشتري دارد.
عباسي ادامه داد: البته اين موضوع کاملاً طبيعي است و نبايد انتظاري بيش از اين داشت، چرا که در افغانستان سال‌ها جنگ و ناامني وجود داشته است، انتشار کتاب نيز به سختي چند سالي است که رونق گرفته است. اما با اين همه و با همه شرايط بدي که وجود داشته و دارد، آثار منتشر شده بيش از انتظاري که داشتيم بود. برخي کارها چه در فرم، چه در محتوا و چه در موضوع جالب توجه بود.
اين نويسنده افزود: جنگ، آوارگي و مسائل داخلي افغانستان مهمترين مضامين به کار رفته در آثار ادبيات داستاني 8 سال گذشته افغانستان بوده است، اساساً داستان تصوير زندگي انسان‌هاست و رمان تجربه زيستي انسان. پس تعجبي ندارد اگر نويسندگان افغان مهمترين مشکلات جامعه خويش را به تصوير کشيده باشند.
وي در پاسخ به اين پرسش که آثار نويسندگان افغانستاني که به اروپا مهاجرت کرده‌اند، چه ويژگي‌هايي دارد؟ آيا هويت اين آثار مطابق با محيط جديد زندگي‌‌شان شده است، گفت: اتفاقاً نکته جالبي که وجود داشت، اين بود که در همه آثار چه آثار داستان نويسان داخل افغانستان، چه آن‌هايي که به ايران يا اروپا مهاجرت کرده بودند، مضامين به شدت بومي بود و داستان در جغرافياي افغانستان مي‌گذشت. مسائل و دغدغه‌ها همه درباره شرايط امروز افغانستان بود. به عبارت ديگر مهاجران از افغانستان به اروپا و ايران از جامعه امروز افغانستان و زندگي در اين کشور با همه مسائل و مشکلاتش فاصله چنداني نگرفته‌اند، در حاليکه در ايران خلاف آن را شاهد هستيم، وقتي آثار داستان نويسان ايراني که در خارج از کشور هستند، را مي‌خوانيم، مي‌بينم فاصله زيادي از زندگي در ايران و جامعه امروز گرفته‌اند.بنابراين ادبيات داستاني افغانستان بسيار وطني‌تر از ادبيات داستاني ايران نوشته مي‌شود.
عباسي هم‌چنين با مثبت خواندن افزودن بخش ويژه افغانستان به جايزه جلال گفت: اين اتفاق بسيار حائز اهميت است، اين بخش حتي از اصل جايزه نيز بيشتر براي تعميق زبان فارسي و گسترش آن اهميت دارد، کشورهايي که مي‌توانند زبانشان را در جهان گسترش دهند، به نوعي هژموني سياسي، اقتصادي و فرهنگي در جهان نائل مي‌شوند، جايزه جلال به عنوان يک جايزه ملي وظيفه داشت اين اقدام را براي کمک به گسترش زبان فارسي انجام دهد. اميدوارم در سال‌هاي آينده بتوانيم پاکستان را نيز اضافه کنيم که البته به دليل تفاوت خط مشکلاتي وجود خواهد داشت.
وي با بيان اين مطلب که زبان فارسي مهمترين ابزاري است که ما براي حفظ منافع ملي ايران در اختيار داريم، گفت: جايزه جلال مي‌تواند فارسي زبان‌ها را جذب کرده و نوشتن به زبان فارسي را گسترش دهد.
انتهاي پيام/